Italiako Artemisia Gentileschi margolari barrokoak markotik atera eta bi dimentsioak uztea erabaki du, guri zerbait kontatzera etortzeko. Ez dauka oso argi zergatik, baina ezin da gelditu ezer esan gabe, garai hauetako gertaeren aurrean. Maitatua eta estimatua, ikuskizun honek ibilbide dibertigarri eta hunkigarria egiten du haren bizitzan eta egintzetan, kezkatzen duen oraina begien bistatik galdu gabe.
Iraupena
80 minutu
Fitxa artistikoa
De y dirección | Egiletza eta zuzendaritza: Ana Maestrojuán. Intérpretes | Antzezleak: María Álvarez, Ángel García Moneo, Patxi Larrea. Escenografía | Eszenografia: Producciones Maestras. Vestuario | Jantzitegia: Edurne Ibáñez. Iluminación | Argiztapena: David Bernués. Composición musical | Konposizio musikala: Gorka Pastor. Una producción de Producciones Maestras.
Macondon gauza garrantzitsu guztiak asteazkenean gertatzen dira, trena iristen den eguna da.
"Por una banana (asteazkena, Macondon) - Literaturako Nobel saridun handi baten omenaldi parte-hartzailea, Mayil Georgi Nieto aktore, antzerkigile eta zuzendari kolonbiarrak idatzi eta interpretatua.
Teatro Multilingue taldearen laguntzarekin (Flavio Marigliani eta Francesco Baj.)
Isabelen istorioa kontatzen du ikuskizunak, Kolonbiako Nobel saridunaren ia lan guztietan agertzen dena. Isabelekin Macondora sartu ginen, errealismo magikoaren herrira, jendeak doktorearen ehorzketa saihestu nahi duen bitartean. Doktorearen heriotza duela 10 urte baino gehiagotik espero du herri osoak. Isabelek bere ametsak, haurtzaroa eta Kolonbiako historia ofizialetik ezabatutako historia zati bat kontatzen dizkigu: La masacre de las bananeras. Bere historian, premonizio gisa, narkotrafikoaren eta guztia suntsitzen duen inperialismo amerikarraren hasiera dago. Isabelen kontakizunean errealismo magikoaren berezko beste teknika batzuk azaleratzen dira, hala nola denboraren manipulazioa eta ikuspegi anitzen erabilera.Ikuskizunak ikusleen parte-hartze aktiboa ere erabiltzen du historiaren une zehatzetan, eta emozioen ikuspegitik ez ezik, historiaren beraren garapenean ere inplikatzen ditu.
Les Bobé Bobé: Josune Velez de Mendizabal, Ane Gebara, Jason Guerra
«Gasteizko arte eszenikoetan murgilduta dauden hiru kidek sortzen dute Les Bobé-Bobe antzerki taldea. 2019ean elkarrekin egin zuten euren lehendabiziko antzezlana. ‘Eta Kittorik ez!’ izenekoa. Antzerki laburrarekin ‘Txilin hotsak’ aurkeztu zuten 2020an eta 2023an ‘(H)ondoko gela’ Thriler absurdoa rekin jarraitu zuten. Oraingoan Dadaismoan sartu dira buru belarri ‘Dada U Lala’ antzerki absurdo, fisiko eta lotsagabearekin. Bilboko Loraldia jaialdian estrenatu zen 2024ko martxoan. Ane Gebara, Josune Velez de Mendizabal eta Jasón Guerra.»
Dada Ü Lala
«Nor gara gu? DADA. Zer gara gu? DADA. Ez dut entzuten ostia DADA dada DADA. Zer eskatzen du herriak DADA U LALA! Bi emakume gara ulerztezina den mundo honetan. 1 eta 2, ulerterraza. Baina guretzat, ulertezina. Munduak koherentzia eta zentzua eskatzen digu. Baina guk ez dugu ulertzen. Humor Dadaista.»
2005ean hasi nintzen pieza eszenikoak sortzen, baina artistikoki heltzen ari naizen heinean, bideodantza, performancea, instalazioa eta narratiba ere lantzen ditut, 2015ean "Destrucción Mutua Asegurada" liburua argitaratuz.
Nire lanak gorputzetik abiatzen dira beti, hainbat materialekin: manipulazioa, eguneroko ekintzak, keinua, arriskua, gorputz itsusiak... Inprobisazioa eta testua erabiltzen ditut eszenan, koreografia egiteko tresna gisa. Estatuan zein nazioartean agertu dira (Euskadi, Nafarroa, Katalunia, Cuenca, Frantzia, Ingalaterra, Brasil, Egipto, AEB...). Gaur egun, Punto de Fuga espazioa kudeatzen dut, eta Jemima Canorekin batera, DOOS kolektiboko kide naiz. Biek sortu zuten 2011n .»
Tierra de Nadie
Inoren lurralde bat, ezein herrialde edo pertsonarena ez den lurralde bat da. Ideia horretatik abiatuta, gorputz baten eta bestearen artean dagoen espazioa zurea eta nirea ez den baina aldi berean geurea den espazio gisa planteatzen dugu. Leku hori esploratzea proposatzen dugu, mundu oniriko bat baita, baina gauza errealez egina; ez-leku bat da, ozeanoaren sakonerak, inguratzen gaituen naturak eta barruan bizi denak eraginda, bere sakontasuneranzko bidaiaren metafora gisa.
Gorputzaz hitz egiten du, gorputzaz eta bere izaeraz, eta gorputzen arteko politikaz. Izan ere, norena da gorputza? Dantza, ahotsa, zuzeneko musika, natura, atmosfera poetikoak, gorputz arrotzak, soinu oroigarriak eta animaliak diren emakumeak. MAX 2024 SARIETARAKO HAUTAGAI DEN IKUSKIZUNA – Dantza-ikuskizunetarako musika-konposizio onena .
Ikusleekin dantzan tailerra
Helburua Eva Guerreroren material koreografikoak dantza garaikideko profesionalak ez diren pertsonei hurbiltzea da.
Kontzeptu hauek landuko dira: zentroa, pisua, artikulazio-mugimendua, manipulazioa eta memoria koreografikoa.
Mintegia gorputza eta dantzaren inguruko lehen esperientzia fisikoa izateko pentsatuta dago.
Eskakizun fisikoaren maila parte-hartzaileen mailara egokituko da.
Gorputza modu adierazkor eta osasuntsuan erabiltzea bilatzen da, ez koreografiak osatzea.
Zirkua nahasketa handia da, zurrunbilo geldiezina. Buruz behera egoteko leku hori normala da, non emakumeek bizarra izan dezaketen eta pertsonek hegan egin. Baina, batez ere, leku horretan ezinezkoa da ezer.
Eta pailazoentzat dena da zirkua, dena da aukera, ez dago mugarik.
Eta bat-batean (Bapatean) dena posible dela esango banizu? Ziur nago ez didazula sinetsiko, baina une batez ideia horrek irribarre egingo dizu.
Ba hori da Bapatean Zirkon egiten duguna, ezinezkoari ezetz esatea eta dena posibilitate bihurtzea, ikuskizunak irauten duen bitartean behintzat. Eta normalean inork ez digu sinesten, baina denek egiten dute irribarre.
Eta horixe gara Bapatean Zirko, konpainia txiki bat eta irribarrea plazetara daraman familia handi bat.
Tailerra:
Zirkoaz familian gozatzeko proposamen dibertigarria eta parte-hartzailea.
Jolasaren eta mugimenduaren bidez, parte-hartzaileak zirku-diziplina ezberdinetara hurbilduko dira: beroketa-dinamiketatik eta hula hoop-eko errutina kolektibotik hasi eta bertikal, malabare eta oreketara. Tailerrak esplorazio libreko eta itxiera partekatuko gune bat ere badu, non familia bakoitzak zirkua bere erara esperimentatu, sortu eta gozatu ahal izango duen.
Eta horixe gara Bapatean Zirko, konpainia txiki bat eta irribarrea plazetara daraman familia handi bat.
Espainiako iparraldeko Kantabriako herri txiki batean kokatutako nazioarteko bokazioko konpainia. Munduko hainbat lekutatik etorritako talde eta artistekin lankidetzan egindako proposamenak bost kontinenteetan banatutako berrogeita hamar bat herrialdetako agertokietan aurkezten dira erregularki.
Maria Vidalen eta Pati Domenechen "Proiektu eszenikoa, pertsonala eta hil edo bizikoa" definitzeko beharrari erantzuteko sortu da konpainia. Izan ere, hogei urte baino gehiago daramatzate mundu osoko agertokietan, etika eta estetika konprometituko ikuskizunekin, balioak sustatuz eta inor axolagabe uzten ez duten kausak defendatuz.
Haren keinuek, ahotsek, testuek eta proposamenek Frantziako, Italiako, Armeniako, Arabiar Emirerri Batuetako, Bulgariako, Ukrainako, Portugalgo, Suitzako, Finlandiako, Suediako, Alemaniako, Austriako eta AEBetako antzokiak bete dituzte, baina baita Bosniako plazak eta errefuxiatu-esparruak, Brasilgo kultura-zentroak eta auditorioak, Ekuadorko fundazioak edo ekitaldi-aretoak, Kubako, El Salvadorko, Guatemalako, Hondurasko, Nikaraguako, Costa Ricako, Argentinako, Txileko, Uruguaiko, Mexikoko edo Boliviako antzoki publikoak, Espainiak Saharaz hegoaldeko Afrikan dituen enbaxaden mendeko anfiteatroak, Egiptoko, Jordaniako edo Marokoko Cervantes zentroak, eta Espainiako hiri eta herri gehienak ere .
Bodas de Sangre
Indarkeria politikoa edo generokoa deslegitimizatzea edo lizentzia poetiko gisa erabiltzea da gure lehen gogoeta. Lorkiar unibertsoaren ikerketa batetik sortu da proposamena, lan eszeniko berritzaile bat sortzeko. Normalean lorkianoa dena hausten du, inoiz baino lorkianoagoa delarik.
Ikertzen eta berritzen ari den antzerkia da. Kanta, dantza flamenko eta garaikidea, emanaldia eta bideoa uztartzen dituen diziplinarteko topaketa batean, hiru istorio tragiko elkartzen dira: 1928an Lorca inspiratu zutenak, Madre, Luna eta Novia, eta Federico berarena, heriotza absurdu batean amaitzen den drama baten protagonista. Ama, Emaztegaia eta Ilargia indartsu sartzen dira pertsona bakar horretan, eta «Antigonaren Bihotza» lerroari jarraitzen dio. Erronka bat Maria Vidalentzat eta erronka bat publiko berrientzat. New Yorken estreinatutako obra.
.jpg)
.jpg)
